Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Ρόδα είναι, και γυρίζει...


Καλά, μην πας να μου την πεις κατευθείαν για τον mainstream τίτλο. Έχω τους λόγους μου που τον έβαλα. Φαντάζομαι οι περισσότεροι από εσάς την έχετε ακούσει, έτσι; (τη φράση εννοώ). Όταν έχετε τα down σας, όταν τα πράγματα δε σας πάνε καλά στη ζωή σας, και κάποιος φίλος σας πιάνει το χέρι (ή και το μπούτι ενίοτε, αναλόγως το είδος του φίλου), και σας λέει "όλα θα πάνε καλά σε λίγο καιρό, ρόδα είναι". Και όντως, δε γίνεται να είσαι μια ζωή να είσαι βουτηγμένος στα σκατά. Κάποια στιγμή θα αλλάξουν τα πράγματα, θα έρθουν αυτές οι καλύτερες μέρες. Καλά μέχρι εδώ? Όμορφα! Έχεις σκάσει χαμόγελο, και περιμένεις το "και ζήσανε αυτοί καλά, και εμείς καλύτερα". Όχι, φίλε αναγνώστη. Γιατί και αυτός που είναι μια χαρά και την περνάει ζωή και κότα, θα την δει και αυτός τη ρόδα να γυρνάει. Και θα μπει και αυτός στα σκατά. Ισχύει και για τους μεν, ισχύει και για τους δε. Και όταν είσαι στην πρώτη περίπτωση, το λες και επιτυχία. Όταν είσαι όμως στην δεύτερη, εκεί να σε δω.
  Ναι, ναι, καλά το κατάλαβες. Δε στα λέω όλα αυτά επειδή είπα να το φιλοσοφήσω βραδιάτικα. Ανήκω στη δεύτερη κατηγορία την τελευταία εβδομάδα. Πέρασαν κάποιοι μήνες που όλα πήγαιναν αρκετά καλά στην ζωή του Mr Insane, που πέτυχε αρκετά από τα πράγματα που ήθελε, και που είχε λόγο να χαίρεται με την καθημερινότητα του. Και φυσικά αρχίζουν σιγά-σιγά τα πράγματα να πηγαίνουν από την ακμή στην παρακμή. Γιατί δεν είναι και τόσα πολλά βήματα από το ένα στάδιο στο άλλο, εν τέλει. Και παρά το γεγονός ότι με διακατέχει μια όρεξη για νέα προσπάθεια και νέα αρχή κάθε φορά που βρίσκομαι σε αυτό το στάδιο, πέρασα τις τελευταίες μέρες ψιλομιζεριάζοντας. Γιατί και εμείς οι καλλιτέχνες (?) άνθρωποι είμαστε βρε αδερφέ.
  Και φυσικά, όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, ξέρετε τι γίνεται (μην πιάσουμε πάλι τις παροιμίες). Δε ξέρω αν πιστεύετε στα σημάδια, αλλά εγώ ακόμη και αν έχω έναν ορθολογιστικό τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας, πιστεύω σε αυτά, γιατί αυτά με προκαλούν. Και όπως κάθε φορά, έτσι και τώρα που κάτι τελειώνει, παρουσιάζεται στο απόλυτο timing μια ευκαιρία για κάτι καινούριο. Θα πάει καλά? Δε ξέρω! Αλλά αξίζει να προσπαθούμε να αλλάξουμε αυτά που δε μας αρέσουν και να προχωράμε σε καινούρια πράγματα και καταστάσεις. Δεν πιστεύω να διαφωνεί κανείς σε αυτό. Οπότε, αντί για να με παρηγορήσεις, πες μου μια καλή επιτυχία στην καινούρια μου προσπάθεια, και εγώ θα σου δώσω ένα ρουφηχτό φιλί στο μάγουλο (εντάξει, συζητιέται και για κάτι παραπάνω).
                                                                                                           Φιλιά και αγάπη άπειρη,
                                                                                                                                      Mr Insane!

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

Του Γαμίκουλου ήταν σήμερα?

  Η σημερινή μέρα όπως γνωρίζετε, ήταν του Αγίου Βαλεντίνου. Αν χεστήκατε και η βάρκα έγειρε, ανήκουμε στο ίδιο target group. Ο λόγος που υπάρχει αυτό το ποστ, είναι ότι για μένα η συγκεκριμένη μέρα προβλέπεται να είναι μια από τις χειρότερες του χρόνου που διανύουμε. Ξύπνησα από έναν φτωχό ύπνο,  πονώντας σε όλο μου το σώμα, με κλειστή φωνή και με μια τεράστια μελανιά στον δεξί γοφό μου (μη χαίρεσαι, είχα μια πτώση χθες στο μάθημα χορού, τίποτα kinky). Και αφού έκανα έτσι βιαστικά το μπάνιο μου, βγήκα στην ζούγκλα που λέγεται "Θεσσαλονίκη" για τις δουλειές της ημέρας. Μέχρι τις 12 που βγήκα για ένα ποτό, είχα περάσει από τα στάδια: κατατονικότητα, υστερία, ταπείνωση, ανασφάλεια, ανάγκη παραίτησης, ντροπή, δυστυχία. Αυτά τα ολίγα θα πω για σήμερα, και ένα μεγάλο ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ 14 του Φλεβάρη 2013, όποια γιορτή και αν είσαι!
                                                                                                               Φιλιά και αγάπη άπειρη,
                                                                                                                                          Mr Insane!