Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Ακόμα να τελειώσεις?


 Όχι, αυτό συνήθως δεν το εκφράζω σαν παράπονο. Απλά αυτή τη φορά αναφέρομαι στην εξεταστική αγαπημένοι αναγνώστες! Που λέτε ως μέλος και εγώ μια γενιάς που περάσανε όλοι σαν τα πρόβατα στο πανεπιστήμιο (ελάτε, μην το παίρνετε κατάκαρδα οι πολυδιαβασμένοι, απλά θυμηθείτε λίγο τον συμμαθητή στο τελευταίο θρανίο που έδωσε δυο φορές για να περάσει ιχθυοκαλλιέργεια στο Μεσολόγγι και θα καταλάβετε με ποια έννοια το λέω), έχω και εγώ την εξεταστική μου. Θα μου πεις "τι αγχώνεσαι, λες και ξεσκίστηκες όλο το εξάμηνο". Η αλήθεια είναι πως όχι! Ούτε κυριολεκτικά, ούτε μεταφορικά. Απλά με έναν περίεργο τρόπο, όσο και στα σοβαρά να μην την έχω πάρει αυτή την περίοδο, εκείνη έχει καταφέρει να μου αλλάξει την καθημερινότητα μου. Και ξέρεις, σε κάθε αλλαγή που σου δίνει περισσότερο ελεύθερο χρόνο ξεκινάς να φιλοσοφείς. Και μόλις ξεκινάς να φιλοσοφείς αρχίζεις να εντοπίζεις ή να δημιουργείς προβλήματα. Και μετά γίνεσαι σκατά, και μετά κάθεσαι στις 4 το ξημέρωμα και γράφεις στο μπλογκ σου, και τα λοιπά, και τα λοιπά. Τα ξέρετε, μην το κουράζουμε.
  Με τα πολλά και με τα λίγα για κάποια μαθήματα διάβασα, για κάποια δεν άνοιξα βιβλίο, κάποια πήγα να τα δώσω και κατέληξα να πίνω τσίπουρα και να μην μπω καν, αλλά το χειρότερο από όλα είναι ότι με έφερε πάλι στο μηδέν όσον αφορά στο πρόγραμμα αξιοποίησης χρόνου και σχεδίων μου, από εκεί που είχαμε αρχίσει να το χτίζουμε σιγά σιγά (μη ρωτήσετε ποιοι, εγώ και εγώ, θέλω να υπάρχει πολυφωνία, δε μπορώ να αποφασίζω μόνος μου). Ε, λίγο αυτό, λίγο και αυτά τα "τυχαία" γεγονότα της ζωής που σου γαμάνε τα όσα έχεις κανονίσει με επίσκεψη ακρίβειας ελβετικού ρολογιού, πάλι τα νεύρα μου έχω, πάλι σαν να περνάω εμμηνόπαυση είμαι (για τον καπνό που πήγε 5,40 δε θα μιλήσω, σε λίγο χόρτο θα αρχίσουμε να κάνουμε και θα μας έρχεται και πιο φθηνά - αυτό ήταν άσχετο, απλά γενικότερα είμαι σε φάση γκρίνιας, δείξε κατανόηση).
  Για αυτό λοιπόν, σε όλους τους μη επιμελείς φοιτητές, που η εξεταστική τους δίνει ελεύθερο χρόνο να σκεφτούν που πηγαίνουν, ποιοι είναι και τι κάνουν σε αυτή τη ζωή, τι θα ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές, τον παπαγάλο της γειτόνισσας που αποκεφάλισαν κατά λάθος, την πρώην σχέση τους, τα 2 κιλά που πήραν μέσα στις γιορτές και ποιον θα στείλουμε φέτος στην eurovision, εύχομαι καλή λευτεριά και ο χρόνος να κυλήσει γρήγορα σαν απόβλητο ανθρώπου που κατουριέται επι 5 ώρες και δε βρίσκει τουαλέτα. Υπομονή αγαπούλες, θα περάσει και αυτό!
                                                                                                          Φιλιά και αγάπη άπειρη,
                                                                                                                                    Mr Insane!

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Σκάσε και Κολύμπα...

 

  Όχι, όχι, αγαπημένοι μου αναγνώστες. Το παρόν άρθρο δεν πρόκειται να σας μιλήσει για χειμερινή κολύμβηση, οπότε εσύ, αθλητικέ τύπε, με τις φέτες κορμί σου και το γυμνασμένο μπράτσο σου (όχι δε ζηλεύω καθόλου, εμείς όση ώρα γυμνάζεσαι τρώμε κοντοσούβλι και κάνουμε ωραίο κώλο αγαπητέ!) πάρε τα μπογαλάκια σου και πήγαινε σε άλλο μπλογκ. Στο θέμα μας τώρα: το συγκεκριμένο post θα σου μιλήσει για μια νοοτροπία που ποτέ δεν είχα, και ελπίζω ποτέ να μην αποκτήσω στη ζωή μου. Και μιλώ φυσικά για μια άκρως επικίνδυνη λέξη που ακούει στο όνομα "ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ". Ναι, ναι, καλά διάβασες. Θα μιλήσουμε λοιπόν, για αυτήν την κακιά συνήθεια.
  Πάντα πίστευα που λες, ότι μια ζωή την έχουμε (δε θα αναφέρω την παροιμία με το φαΐ και το πιοτό, γιατί θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσω πάλι την λέξη από "κ" και δεν εννοώ το κοντοσούβλι) και πρέπει να κάνουμε ότι γουστάρουμε, όσο φυσικά αυτό δεν ξεπερνά τα όρια και την ελευθερία του διπλανού μας. Ξέροντας μια μέρα, πως όλα θα τελειώσουν, θα ήθελα να έχω κλείσει τα μάτια μου έχοντας κάνει αυτά που πραγματικά θέλω, ή τουλάχιστον να έχω προσπαθήσει για αυτά. Και τυγχάνει η περασμένη χρονιά, που ήταν δύσκολη νομίζω για τη μεγαλύτερη μερίδα του ελληνικού πληθυσμού, να κύλησε για μένα αρκετά καλά και να μου έδωσε ευκαιρίες να κάνω πράγματα σε ακαδημαϊκό και επαγγελματικό επίπεδο. Ωστόσο η νέα χρονιά με βρήκε αρκετά προβληματισμένο για το πως πρέπει να πορευτώ στο εξής στα δύο προαναφερθέντα επίπεδα, σκεπτόμενος να αλλάξω σχεδόν ολοκληρωτικά το πρόγραμμά μου, να ξεκινήσω ουσιαστικά από το μηδέν, και να κάνω πράγματα ίσως λίγο πιο ριψοκίνδυνα, αλλά που με ευχαριστούν περισσότερο. Και φυσικά, αν δε σου έχει απομείνει λίγος ρομαντισμός και λίγη αισιοδοξία βρε παιδί μου, θα πέσεις να με φας, και η συμβουλή που θα μου δώσεις είναι ο τίτλος αυτού το post ενδεχομένως. Αλλά ξέρεις κάτι, πριν τα πεις όλα αυτά, και εγώ πιέζομαι, και εγώ πονοκεφαλιάζω και δεν ξέρω τι είναι το καλύτερο. Αλλά το μυαλό και η καρδιά δεν μαλώνουν μόνο για τον έρωτα, ή μάλλον ο έρωτας δε συναντάται μόνο ανάμεσα σε δυο ζωντανούς οργανισμούς (και όχι δε μιλάω ούτε για παρτούζες, ούτε για ζωοφιλίες). Και του χρόνου, έχοντας τελειώσει τις φετινές μου υποχρεώσεις, λέω να αρχίσω να ερωτεύομαι την καθημερινότητα μου. Και ξέρεις και κάτι ακόμα. Δε μετανιώνω στο ελάχιστο που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Γιατί αν δεν είχα περάσει έτσι τη φετινή χρονιά, δε θα ήξερα ότι αλλιώς θέλω να περάσω αυτήν που έρχεται. Μαθαίνουμε μέσα από τις επιλογές μας. Συμφωνείς ή διαφωνείς, θα χαρώ να το συζητήσουμε από κάτω! 
                                                                                                              Φιλιά και αγάπη άπειρη,
                                                                                                                                         Mr Insane!