Όχι, όχι, αγαπημένοι μου αναγνώστες. Το παρόν άρθρο δεν πρόκειται να σας μιλήσει για χειμερινή κολύμβηση, οπότε εσύ, αθλητικέ τύπε, με τις φέτες κορμί σου και το γυμνασμένο μπράτσο σου (όχι δε ζηλεύω καθόλου, εμείς όση ώρα γυμνάζεσαι τρώμε κοντοσούβλι και κάνουμε ωραίο κώλο αγαπητέ!) πάρε τα μπογαλάκια σου και πήγαινε σε άλλο μπλογκ. Στο θέμα μας τώρα: το συγκεκριμένο post θα σου μιλήσει για μια νοοτροπία που ποτέ δεν είχα, και ελπίζω ποτέ να μην αποκτήσω στη ζωή μου. Και μιλώ φυσικά για μια άκρως επικίνδυνη λέξη που ακούει στο όνομα "ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ". Ναι, ναι, καλά διάβασες. Θα μιλήσουμε λοιπόν, για αυτήν την κακιά συνήθεια.
Πάντα πίστευα που λες, ότι μια ζωή την έχουμε (δε θα αναφέρω την παροιμία με το φαΐ και το πιοτό, γιατί θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσω πάλι την λέξη από "κ" και δεν εννοώ το κοντοσούβλι) και πρέπει να κάνουμε ότι γουστάρουμε, όσο φυσικά αυτό δεν ξεπερνά τα όρια και την ελευθερία του διπλανού μας. Ξέροντας μια μέρα, πως όλα θα τελειώσουν, θα ήθελα να έχω κλείσει τα μάτια μου έχοντας κάνει αυτά που πραγματικά θέλω, ή τουλάχιστον να έχω προσπαθήσει για αυτά. Και τυγχάνει η περασμένη χρονιά, που ήταν δύσκολη νομίζω για τη μεγαλύτερη μερίδα του ελληνικού πληθυσμού, να κύλησε για μένα αρκετά καλά και να μου έδωσε ευκαιρίες να κάνω πράγματα σε ακαδημαϊκό και επαγγελματικό επίπεδο. Ωστόσο η νέα χρονιά με βρήκε αρκετά προβληματισμένο για το πως πρέπει να πορευτώ στο εξής στα δύο προαναφερθέντα επίπεδα, σκεπτόμενος να αλλάξω σχεδόν ολοκληρωτικά το πρόγραμμά μου, να ξεκινήσω ουσιαστικά από το μηδέν, και να κάνω πράγματα ίσως λίγο πιο ριψοκίνδυνα, αλλά που με ευχαριστούν περισσότερο. Και φυσικά, αν δε σου έχει απομείνει λίγος ρομαντισμός και λίγη αισιοδοξία βρε παιδί μου, θα πέσεις να με φας, και η συμβουλή που θα μου δώσεις είναι ο τίτλος αυτού το post ενδεχομένως. Αλλά ξέρεις κάτι, πριν τα πεις όλα αυτά, και εγώ πιέζομαι, και εγώ πονοκεφαλιάζω και δεν ξέρω τι είναι το καλύτερο. Αλλά το μυαλό και η καρδιά δεν μαλώνουν μόνο για τον έρωτα, ή μάλλον ο έρωτας δε συναντάται μόνο ανάμεσα σε δυο ζωντανούς οργανισμούς (και όχι δε μιλάω ούτε για παρτούζες, ούτε για ζωοφιλίες). Και του χρόνου, έχοντας τελειώσει τις φετινές μου υποχρεώσεις, λέω να αρχίσω να ερωτεύομαι την καθημερινότητα μου. Και ξέρεις και κάτι ακόμα. Δε μετανιώνω στο ελάχιστο που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Γιατί αν δεν είχα περάσει έτσι τη φετινή χρονιά, δε θα ήξερα ότι αλλιώς θέλω να περάσω αυτήν που έρχεται. Μαθαίνουμε μέσα από τις επιλογές μας. Συμφωνείς ή διαφωνείς, θα χαρώ να το συζητήσουμε από κάτω!
Φιλιά και αγάπη άπειρη,
Mr Insane!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου