Είναι ίσως από τα λίγα καλοκαίρια που δεν περίμενα να έρθουν. Συνήθως περιμένω πως και πως. Παραλία, ξαπλώστρα, περιοδικά-βιβλία, καφές, τσιγάρα, ζωάρα με λίγα λόγια. Φέτος ούτε καν. Φέτος ήταν σκατοχρονιά. Έκανα πολύ ενδιαφέρονται πράγματα, δε λέω, αλλά ήταν σκατοχρονιά. Χώρια που το τελευταίο 2μηνο τα νεύρα έχουν χτυπήσει κόκκινο. Δεν τρελαίνομαι και για να βγω. Και μέσα καλά είναι. Και αν βγω, δεν θέλω πολλά πολλά. Έτσι καμιά κουβέντα να περνάει η ώρα και πάλι στο σπίτι. Τα βαρέθηκα όλα. Και τα πάρτυ, και τα ποτά, και τα κρασάδικα και τις μπυραρίες. Και σου μιλάει ένας άνθρωπος που όσο καθόταν στο σπίτι τρελαινόταν μέχρι να βγει. Εν τέλει αλλάζει ο άνθρωπος. Σε 10 μέρες φεύγω διακοπές. Δεν τις περιμένω. Οι μόνες διακοπές που θέλω να κάνω φέτος είναι μόνος μου, σε μια καλύβα δίπλα στην θάλασσα. Έτσι να ηρεμήσω λίγο ακόμα, δεν έχω ηρεμήσει. Και το ξέρω, πως δεν θα ηρεμήσω. Αλλά τι να κάνω, θα πάω διακοπές με παρέα. Άλλωστε αυτοί είναι σχεδόν πάντα εκεί για μένα. Όπως μπορούν! Κάτι είναι και αυτό. Έχω μάθει άλλωστε να εκτιμάω αυτό που μπορεί να μου δώσει καθένας.
Έχω βαρεθεί με τους ανθρώπους φέτος. Φέτος έχουν προσπαθήσει με κάθε τρόπο να μου αποδείξουν όλοι πόσο μαλάκες είναι. Σε όποιο επίπεδο. Σε φιλικό, σε οικογενειακό, σε γκομενικό. Λες και βάλθηκε το σύμπαν να μου δείξει πόσοι λίγοι από αυτούς αξίζουν πραγματικά. Και έρχεται η ερώτηση "τους έχεις βρει?". Έχω κάνει αρκετά καλές επιλογές νομίζω. Μου αρκεί. Άλλωστε και εγώ φέτος ίσως ασχολήθηκα παραπάνω με τον εαυτό μου. Δεν ήμουν και εγώ το πρότυπο για να κρίνω τους υπόλοιπους..
Νόμιζα πως αν τελειώσουν οι υποχρεώσεις μου και έρθει το καλοκαίρι θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Δεν είναι. Καλύτερα με αυτές. Λιγότερος χρόνος και για να σκέφτεσαι. Δεν ξέρω τι να πω, καλό μας Σεπτέμβρη? Αποφασίστε εσείς...
Φιλιά και αγάπη άπειρη,
Mr Insane!
